بحران بیکاری در ایران یکی از جدی ترین بحران های اقتصادی – اجتماعی تلقی می شود و سیاستگذاری ها برای غلبه بر این مشکل در دستور کار قرار دارد.
در کنار این افراد،گروهی نیز هستند که برای کسب درآمد مکفی متناسب با نیازهایشان مجبورند بیش از ۴۹ ساعت در یک هفته فعالیت کنند. سهم این جمعیت از بازار کار ایران بسیار بالاست. طبق آخرین برآوردهای صورت گرفته سهم شاغلین ۱۵ ساله به بالا با ساعت کار بیش از ۴۹ ساعت در هفته ، ۴۰٫۹ درصد از کل جمعیت شاغلان ایرانی محسوب می شود.
این وضعیت کیفیت زندگی را کاهش داده و مهارت های اجتماعی فرد را تقلیل می دهد. در حالی که ۱۶٫۱ درصد از زنان شاغل در ایران بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار می کنند، این نرخ در میان مردان شاغل به ۴۶٫۴ درصد می رسد.
به عبارت دیگر نزدیک به نیمی از مردان ایرانی برای گذران زندگی محبورند بیش از یک شیفت کار کنند. این امر به عقیده بسیاری از کارشناسان خود سبب می شود خانواده با بحران هایی در غیاب مرد خانواده روبرو شود.
سهم کسانی که بیش از استاندارد فعالیت می کنند در شهرها بیش از روستاهاست به طوری که در شهرها ۴۲ درصد شاغلان و در روستاها ۳۷٫۹ درصد شاغلان بیش از ۴۹ ساعت در هفته فعالیت می کنند.
